تفاوت سوئیچ های مدیریتی و سوئیچ های غیر مدیریتی

تفاوت  سوئیچ های مدیریتی و سوئیچ های غیر مدیریتی چیست؟

سوئیچ‌های شبکه به دو دسته کلی مدیریتی و غیرمدیریتی تقسیم می‌شوند که هر کدام ویژگی‌ها و هزینه‌های متفاوتی دارند. سوئیچ‌های مدیریتی قابلیت‌های کنترلی دقیق‌تری را ارائه می‌دهند، در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی از لحاظ قیمت مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

سوئیچ‌های مدیریتی به دلیل توانایی‌های پیشرفته‌تر، نیازمند دانش و مهارت‌های تخصصی برای بهره‌برداری کامل هستند. این نوع سوئیچ‌ها امکان نظارت و کنترل بهتر بر شبکه و جریان داده‌ها را فراهم می‌آورند. در مقابل، سوئیچ‌های غیرمدیریتی برای ارتباطات ابتدایی بین دستگاه‌های متصل مناسب هستند و نیازی به تنظیمات پیچیده ندارند.

 

در ادامه، به بررسی تفاوت‌های بیشتر بین سوئیچ‌های مدیریتی و غیرمدیریتی خواهیم پرداخت.

سوئیچ‌های غیرمدیریتی و مدیریتی دو نوع اصلی سوئیچ در شبکه‌های کامپیوتری هستند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای متفاوتی دارند.

سوئیچ غیرمدیریتی:

سوئیچ‌های غیرمدیریتی، که برای تنظیمات اولیه مانند نرخ داده و حالت‌های نیمه دوطرفه یا تمام دوطرفه به پورت‌های خودکار متکی هستند، از VLAN‌ها پشتیبانی نمی‌کنند و تمام دستگاه‌ها را در یک دامنه پخش قرار می‌دهند. این سوئیچ‌ها یک جدول آدرس MAC را نگهداری می‌کنند که آدرس‌های MAC را به صورت پویا یاد می‌گیرند و پورت‌های مربوطه را ردیابی می‌کنند، که این امر به آن‌ها امکان می‌دهد تا دامنه‌های برخورد جداگانه‌ای را برای هر پورت فراهم کنند.

سوئیچ مدیریتی:

سوئیچ‌های مدیریتی به کاربران اجازه می‌دهند تا تنظیمات دلخواه خود را برای هر پورت اعمال کنند و امکان مدیریت، پیکربندی و نظارت بر شبکه را به روش‌های مختلف فراهم می‌آورند. آن‌ها کنترل بیشتری بر انتقال داده‌ها و دسترسی به آن‌ها دارند و معمولاً از SNMP پشتیبانی می‌کنند که به مدیران شبکه اجازه می‌دهد وضعیت سوئیچ و پورت‌ها را نظارت کنند. پورت‌های سوئیچ مدیریتی می‌توانند به عنوان ترانک پیکربندی شوند که امکان انتقال چندین VLAN را فراهم می‌کند و مدیران می‌توانند پیوندهای انبوه پورت را برای افزایش سرعت انتقال ایجاد کنند. این سوئیچ‌ها معمولاً دارای کنسول‌های قابل دسترسی از راه دور هستند که به مدیران امکان می‌دهد تغییرات پیکربندی را از مکان‌های مختلف انجام دهند.

تفاوت‌های اصلی:

سوئیچ‌های غیرمدیریتی برای محیط‌های کوچکتر و ساده‌تر با نیازهای پایه‌ای مناسب هستند و از لحاظ قیمت مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌باشند. در حالی که سوئیچ‌های مدیریتی برای محیط‌های بزرگتر با نیازهای پیچیده‌تر طراحی شده‌اند و امکانات بیشتری برای کنترل و مدیریت شبکه ارائه می‌دهند، اما به دانش فنی بیشتری نیاز دارند و هزینه بالاتری دارند.

سوئیچ‌های مدیریتی و غیرمدیریتی در چهار جنبه اصلی متفاوت هستند:

• کنترل و عملکرد

• امکانات

• هزینه

• امنیت

 

 

کنترل و عملکرد:

سوئیچ‌های مدیریتی امکانات پیشرفته‌تری برای کنترل و مدیریت ترافیک شبکه ارائه می‌دهند. تیم‌های شبکه می‌توانند از راه دور به تنظیمات دسترسی داشته باشند و با استفاده از پروتکل‌های نظارتی مانند SNMP و NetFlow، بر دستگاه‌ها نظارت کنند. در مقابل، سوئیچ‌های غیرمدیریتی معمولاً فاقد این قابلیت‌ها هستند و بیشتر برای راه‌اندازی سریع و آسان طراحی شده‌اند.

امکانات:

سوئیچ‌های مدیریتی امکانات گسترده‌تری برای مدیریت شبکه فراهم می‌کنند، در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی امکانات محدودتری دارند.

هزینه:

سوئیچ‌های مدیریتی معمولاً گران‌تر هستند به دلیل امکانات پیشرفته‌تری که ارائه می‌دهند، در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی به دلیل سادگی و کاربرد محدودتر، ارزان‌تر هستند.

امنیت:

سوئیچ‌های مدیریتی امکانات امنیتی بیشتری ارائه می‌دهند که به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا امنیت شبکه را بهتر کنترل کنند. سوئیچ‌های غیرمدیریتی ممکن است چنین قابلیت‌هایی را نداشته باشند.

به طور خلاصه، سوئیچ‌های مدیریتی برای محیط‌هایی که نیاز به کنترل و مدیریت دقیق‌تری دارند مناسب هستند، در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی برای کاربردهای ساده‌تر و کم هزینه‌تر ایده‌آل هستند.

امکانات سوئیچ‌های مدیریتی متنوع است و بسته به تولیدکننده و مدل ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:

• پشتیبانی از پروتکل درخت پوشا (STP) برای جلوگیری از حلقه‌های شبکه، با چندین نسخه مانند STP سنتی، STP مخصوص VLAN، STP سریع و STP چندگانه.

• قابلیت اجرای خدمات با کیفیت (QoS)؛

• پشتیبانی از VLAN‌ها؛

• محدود کردن نرخ پهنای باند؛

• انعکاس پورت.

سوئیچ‌های غیرمدیریتی دارای جدول آدرس MAC هستند که به کاهش پخش‌ها و محدود کردن تعداد برخوردها کمک می‌کند، و این ویژگی آن‌ها را از هاب‌های اترنت متمایز می‌سازد.

از نظر هزینه، سوئیچ‌های غیرمدیریتی ارزان‌تر هستند و گزینه‌های محدودی برای استفاده سازمانی دارند. این سوئیچ‌ها معمولاً به صورت آنلاین یا از فروشگاه‌های بزرگ قابل خریداری هستند.

از لحاظ امنیت نیز سوئیچ‌های مدیریتی قابلیت پیکربندی ویژگی‌های امنیتی مانند احراز هویت 802.1X، امنیت پورت و VLAN‌های خصوصی را دارند.

سوئیچ‌های مدیریتی محلی نیاز به مدیریت مستقیم یا دسترسی از راه دور دارند، در حالی که سوئیچ‌های مدیریتی ابری در محیط‌های ابری کنترل می‌شوند و برای مدیریت شبکه‌های جغرافیایی توزیع شده، فرایند مدیریت از راه دور را تسهیل می‌کنند.

از کدام سوئیچ شبکه استفاده کنیم؟(سوئیچ  شبکه مدیریتی یا سوئیچ شبکه غیره مدیریتی)

 

برای تصمیم‌گیری میان استفاده از سوئیچ‌های مدیریتی یا غیرمدیریتی، عواملی چون هزینه، پیچیدگی شبکه و نیاز به ویژگی‌های خاص در نظر گرفته می‌شوند. سوئیچ‌های مدیریتی با وجود قیمت بالاتر، امکاناتی نظیر به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری و پشتیبانی فنی تخصصی را ارائه می‌دهند که برای شبکه‌های بزرگ و پیچیده با تعداد زیادی دستگاه متصل، ضروری است.

کسب‌وکارهای کوچکتر با تعداد محدودی دستگاه متصل ممکن است نیازی به قابلیت‌های پیشرفته سوئیچ‌های مدیریتی نداشته باشند و می‌توانند با سوئیچ‌های غیرمدیریتی که هزینه کمتری دارند، امور خود را مدیریت کنند. با این حال، اگر کسب‌وکار به نقطه‌ای برسد که صدها دستگاه داشته باشد، استفاده از سوئیچ‌های مدیریتی برای تقسیم‌بندی شبکه به VLAN‌های مختلف و بهینه‌سازی عملکرد شبکه می‌تواند مفید باشد.

در نهایت، انتخاب سوئیچ مناسب بستگی به نیازهای خاص شبکه، میزان ترافیک و دانش فنی موجود برای مدیریت سوئیچ‌های مدیریتی دارد. اگر تخصص لازم برای مدیریت سوئیچ‌های مدیریتی وجود نداشته باشد، ممکن است استفاده از آن‌ها نه تنها بدون فایده باشد، بلکه می‌تواند به شبکه آسیب بزند. بنابراین، تصمیم‌گیری باید با در نظر گرفتن تمام جوانب و با دقت انجام شود.

امیدواریم این راهنمایی‌ها در انتخاب سوئیچ مناسب برای شبکه شما مفید بوده باشد.