طبق آمارهای اخیر، اینترنت، با وجود 5.4 میلیارد کاربر در سراسر جهان در سال 2023، که نماینده 67 درصد از جمعیت جهان است، در دهه گذشته به سرعت رشد کرده است. به همین دلیل، پروتکل های اینترنت (IP) مجبور به تغییر و انطباق برای برآورده کردن خواسته های جدید شده اند.
در حالی که IPv4 به عنوان جریان اصلی IP آغاز شد و هنوز در سطح جهانی مورد استفاده قرار می گیرد، IPv6 یک IP جدید و بالقوه بهبود یافته است که به طور فزاینده ای در بین پلتفرم ها مورد توجه قرار می گیرد. درک تفاوت بین IPv4 و IPv6 می تواند به شما در درک بهتر اینترنت و نحوه عملکرد آن کمک کند.
پروتکل اینترنت چیست؟
پروتکل اینترنت (IP) مجموعه ای از قوانین و قراردادها برای ارسال و دریافت بسته های داده از طریق شبکه ها از جمله اینترنت است. این پروتکل به عنوان پروتکل ارتباطی اساسی در مجموعه پروتکل اینترنت عمل می کند و واحد اصلی انتقال داده را به عنوان “بسته ها” ایجاد می کند.
پروتکل اینترنت این بسته ها را آدرس دهی و مسیریابی می کند تا در سیستم شبکه به مقصد برسند. IP در لایه شبکه مدل OSI (اتصال سیستم های باز) عمل می کند و برای هر دستگاه شناسایی ارائه می کند.
مولفه های پروتکل اینترنت
برخی از مؤلفههای رایجی که ممکن است در مورد پروتکلهای اینترنتی به آنها اشاره شود شامل موارد زیر است.
-
آدرس IP: این آدرس برای هر دستگاه متصل به اینترنت یا هر گروه از دستگاه های متصل به اینترنت منحصر به فرد است. بسته به تنظیمات شبکه، این آدرس می تواند ثابت (دائمی) یا پویا (موقت) باشد.
-
بسته: قطعات کوچکتر داده به عنوان بسته برای مسیریابی و انتقال کارآمدتر استفاده می شوند.
-
مسیریابی: آدرس IP به بسته ها اجازه می دهد تا به مقصد نهایی خود به درستی مسیریابی کنند.
-
بدون اتصال: IP یک پروتکل بدون اتصال است، به این معنی که یک اتصال سرتاسر اختصاصی در تماس برقرار نمی کند. هر بسته یک موجودیت مستقل است.
همچنین بخوانید: چطور وبسایت خود را ایمن کنیم؟
IPv4 چیست؟
IPv4 (پروتکل اینترنت نسخه 4) چهارمین نسخه از پروتکل اینترنت است که برای شناسایی دستگاه های موجود در شبکه با اختصاص آدرس به آنها استفاده می شود. این اولین پروتکل اینترنتی گسترده ای بود که با استفاده از دستگاه های متصل به اینترنت در اواخر دهه 1900 توزیع شد.
این پروتکل از یک فرمت آدرس عددی 32 بیتی استفاده می کند که منجر به ایجاد 4.3 میلیارد آدرس IP منحصر به فرد در دسترس می شود. به دلیل افزایش تعداد دستگاههای متصل به اینترنت، IPv4 آدرسهای موجود برای دستگاههای جدید را تمام کرد که منجر به کمبود IP موجود شد.
مزایای IPv4
-
دسترسی ساده و آسان به سیستم های اینترنتی
-
سازگار با اکثر وب سایت ها
-
تکنولوژی شناخته شده
-
استقرار آسان
معایب IPv4
-
تعداد محدودی از آدرس های IP منحصر به فرد
-
مقیاس پذیری محدود
-
آدرس های IP محدود
IPv6 چیست؟
IPv6 (پروتکل اینترنت نسخه 6) یک به روزرسانی از IPv4 است که آدرس های آی پی 128 بیتی را ارائه می دهد. IPv6 با تقریباً 340 undecilion (3.4 x 10^38) آدرس منحصر به فرد، مشکل کمبود آدرس را حل می کند. IPv6 همچنین مسیریابی، پیکربندی شبکه و ویژگی های امنیتی را نسبت به نسخه قبلی خود بهبود می بخشد.
این پروتکل کارآمدتر است، و برای چشم انداز اینترنت مدرن که در آن دستگاه های IoT بی شمار و خدمات پر تقاضا مانند جریان و رایانش ابری رایج هستند، مناسب تر است.
مزایای IPv6
-
تعداد آدرس های IP بیشتر
-
پیکربندی خودکار آدرس
-
بهبود عملکرد
-
یک آدرس IP قابل مسیریابی که نمایانگر کل شبکه است
-
استفاده آسان تر از DHCPv6
معایب IPv6
-
آدرسها برای پشتیبانی از آدرسهای بیشتر طولانیتر هستند
-
نیاز به تغییر تجهیزات به تجهیزات جدید